March 15

Имя существительное. Кого? Чего?

Из учебника стр. 50 — 51

Прочитай и ответь на вопросы.
В школе
Анна Михайловна вошла в класс, где её ученики говорили о профессиях.
— Мне хочется сейчас рассказать вам сказку, — сказала учительница.
И Анна Михайловна рассказала:
«По небу плыло облачко. Увидел его машинист и улыбнулся. Облачко очень похоже на паровозный дым.
— Что вы! — удивился пекарь. — Разве вы не видите, что оно напоминает большую булку?
— Да нет же, — вмешался в разговор сапожник. — Облачко как две капли воды похоже на башмак.
Машинист, пекарь и сапожник любят свои профессии, и каждый видит в облачке своё.

Только лентяй ничему не удивляется. Он не видит облачка, ничего не говорит. Почему? Потому что
у него нет дела, нет забот, нет профессии. Он просто лентяй».
Почему Анна Михайловна рассказала детям эту сказку? Continue reading

Category: Ռուսերեն | LEAVE A COMMENT
March 14

Ինչ որ լավ է՝ վառվում է ու վառում, Եղիշե Չարենց

Ինչ որ լավ է՝ վառվում է ու վառում,
Ինչ որ լավ է` միշտ վառ կմնա.
Այս արև, այս վառ աշխարհում
Քանի կաս՝ վառվի՜ր ու գնա՜:
Մոխրացի՜ր արևի հրում,
Արևից թող ոչինչ չմնա, –
Այս արև, այս վառ աշխարհում
Քանի կաս` վառվի՜ր ու գնա՜:

Հարցեր
1. Բացատրիր այս տողը
Ինչ որ լավ է ՝ վառվում է ու վառում:

Լավ գործը երևում է, ուրիշներն էլ են տեսնում գործդ, և նրանք էլ են անում նույնը։

2. Բանաստեղծությունը վերնագիր չունի, հորինի՛ր:

Ուրախ գործերը

Category: Uncategorized | LEAVE A COMMENT
March 11

ԱԽԹԱՄԱՐ

Ծիծաղախիտ Վանա ծովիՓոքրիկ գյուղից առափնյա,Ծովն է մըտնում գաղտագողիԱմեն գիշեր մի տըղա։

Ծովն է մըտնում առանց նավակ,Բազուկներով առնացիՋուրը ճողփում, լող է տալիԴեպի կըղզին դիմացի։Խավար կըղզուց պարզ ու պայծառ

Մի լույս կանչում է նըրան,Մի վառ փարոս նըրա համար,Չըմոլորի իր ճամփան։Սիրուն Թամարն ամեն գիշերԱյնտեղ կըրակ է անում,

Եվ ըսպասում է անհամբերԱյնտեղ՝ մոտիկ դարանում։Ծըփում է ծովն ալեծածան,Ծըփում է սիրտը տըղի.Գոռում է ծովն ահեղաձայն,

Նա կըռվում է կատաղի։Եվ Թամարը սըրտատըրոփԱրդեն լըսում է մոտիկՋըրի ճողփյուն, ու ողջ մարմնովՍիրուց այրվում է սաստիկ։

Լըռեց։ Ծովի խավար ափինԿանգնեց սև-սև մի ըստվեր…Ահա և նա… իրար գըտան…Կասկածավո՜ր լուռ գիշեր…Միայն ալիքը Վանա ծովի

Մեղմ դիպչում են եզերքին.Եվ հեղհեղուկ հեռանում ենՇըշունջներով անմեկին։Նըրանք ասես փըսփըսում են…Ու աստղերը կամարից

Ակնարկելով բամբասում ենԼիրբ, անամոթ Թամարից…Բամբասում են կուսի սըրտում…Ժամ է արդեն… ու կըրկինՄինն ալեկոծ ծովն է մըտնում,

Մյուսն աղոթում եզերքին…Բայց մի անգամ չարկամ մարդիկՆըրանց գաղտնիքն իմացան,Լույսը հանգցրին սև ու սաստիկՄի մութ գիշեր դիվական։

Մոլորվեցավ խավար ծովումԼողորդ տըղան սիրահար,Ու բերում է հողմը, բերո՜ւմՀառաչանքներն― «Ա՜խ, Թամա՜ր…»։Մոտ է ձայնը. սև խավարում,

Ժայռերի տակ սեպացած,Ուր ամեհի ծովն է գոռում,Մերթ կորչում է խլացած,Ու մերթ լըսվում ուժասպառ.       «Ա՜խ, Թամա՜ր…»։

Առավոտյան ծովը ծըփաց,Ափը ձըգեց մի դիակ,Նըրա շուրթին, պաղ, կարկամած,Ասես մեռած ժամանակՍառել էին երկու բառ.

«Ա՜խ, Թամա՜ր…»։Այն օրվանից սըրա համարԿըղզին կոչվեց Ախթամար։

Category: Uncategorized | LEAVE A COMMENT